Bir insan kalbi, genellikle o kişinin yumruğu büyüklüğündedir ve kaslı bir yapıya sahiptir. Kalp, dışarıdan bakıldığında önden arkaya doğru bir koni şeklini andırır. Kalbin tabanı yukarıya, tepe noktası ise aşağıya doğru çevrilmiştir. Vücutta önemli bir konuma sahip olan kalp, sağ ve sol akciğerlerin arasında, göğüs boşluğunun neredeyse ortasında yer alır. Omurganın, yemek borusunun ve aort damarının önünde, göğüs çeperinin arka kısmında bulunur. Kalp, bu konumuyla vücuda kan pompalar ve hayati fonksiyonları yerine getirir.

Kalp, sağ ve sol olmak üzere iki ana bölüme ayrılır. Sağ taraf oksijensiz kirli kanı, sol taraf ise oksijenli temiz kanı taşır. Her iki bölüm birbirine bağlı ve uyum içinde çalışır. Kalpte dört ana odacık bulunur: sağ ve sol atriyum (kulakçıklar) ile sağ ve sol ventrikül (karıncıklar). Atriyumlar, kanı kalbe geri getiren odacıklardır, ventriküller ise kanı vücuda ve akciğerlere pompalar.

Kalbin ventrikülleri kalın ve sağlam çeperlere sahiptir. Ventriküller, tabanlarında iki ana yol veya delik bulunur. Bu deliklerden en büyüğü, atriyum ile ventrikülü birbirine bağlayan atriyoventriküler deliktir. Bu deliklerin üzerinde bulunan kapakçıklar, kanın geri akmasını önler. Sol ventrikülde, kanın geri dönüşünü engelleyen mitral kapakçık bulunur. Ventriküllerin iç duvarlarında, etten direkler veya kalp direkleri adı verilen çıkıntılar vardır. Bu çıkıntılar, kapakçıkların hareketlerini düzenleyen küçük tendonlar ile bağlantılıdır.

Kalp, kan dolaşımını düzenlemek ve vücudun ihtiyaç duyduğu oksijen ve besin maddelerini taşımak için hayati bir rol oynar. İnsan veya hayvan fark etmeksizin, kalp kan dolaşımını tek yönlü olarak sağlar. Bu, kalbin bölümlere ayrılmış olması ve kapakçıklar ile desteklenmesi sayesinde mümkündür. Basit yapılı hayvanlarda, kalp vücut damarının şişerek atması ile görev yapar. Solucanlarda ise uzunlamasına bir veya iki damar, kalbi temsil eder. Canlılar arasında dolaşım sistemleri farklılık gösterse de, hiçbir canlıda dolaşım sistemi tamamen kapalı değildir.