İnsanda kalp, hemen hemen kendi yumruğu kadardır. Kalbin yapısına baktığınızda, içinin boş ve kaslı bir yapıda olduğunu, ön taraftan arka bölüme doğru sıkışık bir huniye benzediğini görürsünüz.

Kalp, iki kanattan oluşan akciğerlerin ortasında, göğüs kafesinin hemen hemen orta kısmında bulunur. Bu şekilde, omurganın, yemek borusunun ve sırttaki aortun önünde, göğüs çeperinin hemen ardında yer alır ve attığı anda, kalbin önündeki boşluğa doğru hareket eder.

Sağ kalp kısmı, oksijeni olmayan, diğer adıyla kirli kanla, sol kalp kısmı ise oksijenli yani temiz kanla doludur. Bu iki kalp kısmı arasında doğrudan bir ulaşım söz konusu değildir; fakat her iki kısım da ikişer kovuğa ayrılır.

Kalpte bulunan karıncıkların oldukça sağlam ve kalın çeperleri bulunur ve uçları aşağıya doğru bakan huniler biçimindedir. Taban kısmında ikişer yol ya da delik bulunur; bunların en büyüğü olan kulakçık-karıncık deliği, karıncık ile kulakçığı birbirine bağlar. Bu delik üzerinde bulunan bir kapakçık, kanın karıncıktan kulakçığa geri gitmesini önler. Sol kalp kısmında bu kapakçığa ikili kapakçık denir. Atardamar yolunda, güvercin yuvasına benzer üç küçük zar şeklinde kapakçıklar bulunur ve bunlar sigma kapakçıkları olarak bilinir. Kalbin kasılmasıyla oluşan, kanın karıncıklara doğru olan hareketini bu kapakçıklar kontrol eder. Karıncıkların iç duvarlarında etten direkler ya da kalp direkleri adı verilen çıkıntılar bulunur. İkili ya da üçlü kapakçıkların hareketini düzenleyen küçük sinir kirişleri, bu çıkıntılara sarılmıştır.

Çeperi ince olan kulakçıklar küp şeklindedir. Alt bölümleri kulakçık-karıncık bölümü, diğer yerlerde ise toplardamar yolları mevcuttur. Kulakçık olarak adlandırılan bölümlerden her birinin ek olarak kulakçık diye bilinen birer uzantısı bulunur. Anne rahminde, bu kulakçıklar da aynı karıncıklar gibi kendi çaplarında birbirine kan alışverişi yapar. Kalbin dış bölümü, perikard adı verilen bir zarla kaplanmıştır. Bu zar, kalp dış zarı olarak bilinir. İç yüzeyi ise endokard adı verilen oldukça ince, kaygan bir zarla örtülüdür. Kalp, aorttan gelen iki atardamarla beslenir.

Karşılaştırmalı anatomide kalbi incelediğimizde, gerek insanlarda gerek hayvanlarda olsun, kalp, kan dolaşımının sağlanması için düzenleyici bir rol üstlenmektedir. Deliklere ayrılmış ve kapakçıklarla bağlanmıştır; bu nedenle dolaşımın tek yönlü olması sağlanır. Mevcut bir damarın genişleyerek atmasından başka bir şey değildir.

Solucanlarda boylamasına olarak bir veya iki damar, bütün bir kalbi temsil eder. Yengeç ve benzeri kabuklularda kalp görevi gören bir sırt damarı bulunur; bununla birlikte dolaşım sistemi hiçbirinde tam olarak kapalı değildir.

Doğadaki yumuşakçaların, kanı organlara pompalayan bir tek karıncığı ve bir tane de kulakçığı olan bir kalbi vardır. Bazılarında ise iki tane kulakçık bulunur. Kafadanbacaklıların kalp yapısı, kulakçıklar toplardamarla, karıncık ise aortla bağlantılı olmasından ötürü omurgalıların kalbini andırır. Tuniklilerin tamamında kalp bir dış zarla örtülüdür; ancak damar mevcut değildir.